groeien door delen
Het belang van professionele begeleidingsvormen neemt toe in het huidige informatietijdperk, waarin steeds meer geappelleerd wordt aan communicatieve vaardigheden, flexibiliteit, eigen verantwoordelijkheid en persoonlijke effectiviteit. Of u nu arts, docent of manager bent, met name in mensgerichte beroepen heeft professionele begeleiding haar sporen verdiend. Daar wordt namelijk, naast vakinhoudelijke kennis, ook op communicatief gebied veel verwacht. Welke vorm van professioneel begeleiden het beste aansluit op de vraag zal per situatie verschillen. Iedere begeleidingsvorm heeft zijn eigen specifieke eigenschappen. DELEN ABC biedt verschillende begeleidingsvormen: coaching, intervisie en supervisie.
Coaching is een begeleidingstraject waarin een persoon door een coach wordt ondersteund om in een bepaalde werksituatie beter te functioneren of een specifieke taak te volbrengen. Coaching helpt zicht te krijgen op het eigen functioneren, adequaat gedrag en effectieve interactiepatronen aan te leren, optimaal te functioneren, resultaat te behalen in concrete situaties en zich verder te ontwikkelen. Coaching is gericht op resultaten. Tijdens het coachingstraject wordt gewerkt aan een aantal persoonlijke (leer–)doelen en aan het vermogen om afstand te nemen van de eigen situatie en dagelijkse problemen in een breder perspectief te zien. De gecoachte bepaalt zelf, in samenspraak met de coach, de leerdoelen. Deze worden aan het begin van het traject vastgelegd, regelmatig getoetst en geactualiseerd. Bij coaching ligt het accent op het functioneren en is gericht op een dubbel resultaat: verbetering van de performance in de gestelde doelen vergroting van de zelfverantwoordelijkheid (eigenaarschap) voor het leerproces
Doel: betere prestaties
Middel: een van tevoren afgesproken aantal bijeenkomsten
Werkwijze: de coach, opdrachtgever en coachee spreken van tevoren af aan welke aspecten van het functioneren gewerkt zal worden. Er wordt een traject vastgesteld. Het effect van de bijeenkomsten wordt geëvalueerd met de coachee en de opdrachtgever. Er kan gebruik gemaakt worden van gerichte opdrachten en observaties.
Vorm: een coachee samen met een coach.
Supervisie is een leerproces voor beginnende en gevorderde professionals die beroepsmatig met mensen werken. Het leren in supervisie is gericht op het verwerven, verbeteren, en actualiseren van de vakbekwaamheid en de eigen werkstijl. Onder leiding van een supervisor wordt methodisch ingegaan op de persoonlijke leervragen die de supervisant heeft ten aanzien van zijn werk. Beoogd wordt dat hij zich een manier van werken eigen maakt waarin sprake is van integratie van hemzelf als persoon met wat zijn beroep en zijn organisatie van hem vraagt. In supervisie gaat het er niet om dat de supervisant moet veranderen. Streven is dat hij door middel van reflecteren op zijn eigen werkervaringen zicht krijgt op wat hij leert en op de eigen werkstijl. Hij wordt zich bewust van zijn kwaliteiten en beperkingen en leert die te hanteren. De supervisant bepaalt zelf welke ervaringen en vragen actueel zijn. De supervisant verkent en herkent vaste patronen en gaat op zoek naar dieperliggende motieven en overtuigingen die zijn interacties sturen. Zo leert de supervisant denken, voelen en handelen adequaat op elkaar af te stemmen en eigen ervaringen in het werk zodanig te overdenken en te doorzien dat het leidt tot beter functioneren. Bij supervisie ligt het accent op het leren ook voor volgende situaties woordoor de vakbekwaamheid duurzaam wordt verbeterd. Supervisie is bij uitstek geschikt voor onder andere: leidinggevenden, docenten, maatschappelijk werkers, psychologen, artsen, verpleegkundigen, politiemensen en adviseurs. De supervisor is bij de LVSB geregistreerd en voldoet aan de opleidingseisen en kwaliteitscriteria die de LVSB hanteert, en is gehouden aan de gedragscode van de LVSB.
Doel: de supervisant krijgt meer inzicht in zijn handelen en kan dit duurzaam verbeteren
Middel: minstens tien bijeenkomsten van een uur, met tussenpozen van twee à drie weken
Werkwijze: de supervisant bepaalt wat hij in de gesprekken aan de orde wil laten komen. Hij schrijft steeds reflectieverslagen, die hij voor elke bijeenkomst inlevert. Deze verslagen worden aan het begin van ieder gesprek besproken.
Enkele voorbeelden van onderwerpen die de supervisant kan aandragen zijn:
het werken met cliënten
de omgang met collega’s
de eigen manier van leidinggeven of werken
Vorm: supervisie kan individueel zijn, of in een groep met maximaal vier supervisanten
Intervisie is een vorm van deskundigheidsbevordering waarbij collega’s elkaar ondersteunen en helpen hun functioneren te verbeteren. Ze vormen samen een intervisiegroep. Het meedenken en ondersteunen gebeurt niet door het aandragen van oplossingen maar door het stellen van vragen om zo met behulp van eigen analytisch en probleemoplossend vermogen zicht te krijgen op het ingebrachte probleem en hoe hierin te handelen. Het is een methodiek waarbij de eigen deskundigheid binnen de organisatie wordt benut en verder wordt ontwikkeld met als doel het bevorderen van de kwaliteit van het werk. Een intervisie beslaat een langere periode, met een klein aantal vaste deelnemers. Vooraf worden afspraken gemaakt over de spelregels, de doelstelling en de werkwijze van intervisie. Het proces vraagt van de deelnemers de nodige basisvaardigheden. Intervisie kan zowel zelfstandig als onder begeleiding plaatsvinden. Binnen een intervisiegroep mag geen sprake zijn van hiërarchie. Wij kunnen u helpen een intervisietraject te starten en begeleiden het waar nodig. Wij besteden daarbij naast de uitgangswaarden van de intervisie onder meer aandacht aan het leerproces en zaken die deelname aan de intervisie en de ontwikkeling van een persoonlijke professionele beroepshouding kunnen bevorderen of belemmeren.
Doel: de deelnemers leren over het werk en begeleiden elkaar daarin
Middel: zoveel bijeenkomsten als de deelnemers zelf noodzakelijk achten
Werkwijze: de deelnemers brengen beurtelings actuele ervaringen in, onderling wordt hulp geboden met het omgaan met een als problematisch ervaren situatie, zodat het eigen functioneren kan verbeteren.
Vorm: een intervisiegroep heeft drie tot zes deelnemers, die allen op vrijwillige basis betrokken zijn bij de intervisie. Ze hebben een overeenkomstig beroep of functie, maar geen directe werk- of gezagsrelatie
